Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Γυμνός



Γιατί δεν μπορούσε να γυρίσει το κεφάλι του καλά καλά. Γιατί τα μάτια του ήταν στεγνά και τα πόδια του παγωμένα. Γιατί το μόνο που μπορούσε να ξεχωρίσει ήταν σωληνάκια και καλώδια να προεξέχουν απ’ όλο του το σώμα και να του γαργαλάνε τις αισθήσεις. Για όλα αυτά, τούτος ο γυμνός φοβόταν. Γυμνός από σάρκα και γυμνός από συναισθήματα κάποιες φορές. Άλλες για λίγο, άλλες για περισσότερο. Κι αυτό γιατί το υγρό στα νοσοκομειακά σωληνάκια που ήταν σφηνωμένα στις φλέβες του δεν ήταν πάντα κόκκινα. Αίμα και αέρας, ένας συνδυασμός περίεργος μεν, μα για εκείνον το σωληνάκι πότε γέμιζε, πότε άδειαζε σχηματίζοντας ένα ακανόνιστο ριγέ μοτίβο από κενό και αίμα. Ο αέρας του δωματίου δεν ανανεωνόταν. Κενό. Κι άλλο κενό.


1 σχόλιο: