Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

ίδια.

 



Γιατρικό στον άρρωστο. Περιμένω. Και τι άλλο έχω να κάνω. Γιατί ίσως δεν πρέπει, ίσως δεν πρέπει, ίσως, ίσως.Κι αν έτσι είναι;

Παραλήρημμα.

Επαναλαμβάνω λέξεις διαβάζω συνέχεια την ίδια σειρά στα γράμματα ίδια γράμματα ίδια γράμματα ίδια σειρά ίδιοι ήχοι ίδια λέξη όμοια ίδια. Ξανά.


 Σημαίνει κάτι αυτή η επανάληψη για μένα;

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Μέσα σε μια μέρα ξέρεις πόσες φορές χαμογελάω;
Ρώτα με όμως πόσες το εννοώ.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

'un gris bord' και η γραμμή του τερματισμού

    Σου έκανα έκπληξη μια μέρα και με βρήκες στην πόρτα του σπιτιού σου να περιμένω. Και έμεινα εκεί ώρες και μέρες και νύχτες. Νύχτες... Μέσα στα σκεπασματά σου για ώρες που έξω είναι σκοτεινά. Μέσα στα σκεπάσματά σου, να μυρίζω τη μυρωδιά σου, το δέρμα σου, τα μαλλιά σου.
    Ξυπνούσα πρωί, σου ετοίμαζα φρυγανιές με μέλι και σε φιλούσα προσεκτικά στους ώμους για να μην ξυπνήσεις. Σου μούλιαζα το αυτί με τα σάλια μου και με άφηνες να σου κρατάω το χέρι μέχρι να με πάρει ο ύπνος.
    Και κάπως έτσι τραγουδούσαμε μαζί, πηγαίναμε σε συναυλίες μαζί, ξενυχτούσαμε μαζί και σε κυνηγούσα βράδια στην παραλία. Κάναμε βόλτες χέρι με χέρι, βόλτες με ποδήλατα, βόλτες με τρένα. Όλος ο κόσμος. Χέρι με χέρι.
    Ανεβαίναμε βουνά και χανόμασταν στο πράσινο. Τρώγαμε εκεί και σε άφηνα κιόλας να τρως λίγο απ' το δικό μου. Ξαπλώναμε στον ήλιο, μου μάζευες λουλούδια και γελούσες. Σου έδειχνα τον ουρανό.
    Ξαπλώναμε στον ήλιο και δεν καταλαβαίναμε πότε τέλειωνε η μέρα και τελικά μετρούσαμε αστέρια.
    Πηγαίναμε εκδρομές και σου έφτιαχνα γλυκά για να χαμογελάς. Σε έπιασα να διαβάζεις τις σελίδες μου κρυφά και θύμωσα και σου φώναξα και σε μάλωσα. Όμως κατά βάθος μ' άρεσε.
   
    Όχι, όχι. Εδώ θα κοιτάς.
    Εμένα κοίτα.

    Θα ξυπνάω το πρωί, θα σου ετοιμάζω φρυγανιές με μέλι και θα σε φιλάω προσεκτικά στο λαιμό για να μην ξυπνήσεις και θα σου ψυθιρίζω πως θα σε φροντίζω μια ζωή. Και θα σου μουλιάζω το αυτί με τα σάλια μου και θα με αφήνεις να αγκαλιάζω το χέρι σου για να κοιμάμαι.
    Και κάπως έτσι θα τραγουδάμε μαζί και θα πηγαίνουμε σε συναυλίες μαζί και θα ξενυχτάμε μαζί και θα σε κυνηγάω τα βράδια στην παραλία. Θα κάνουμε βόλτες. Χέρι με χέρι. Όλος ο κόσμος.
    Θα ανεβαίνουμε βουνά και θα χανόμαστε στα χρώματα. Θα τρώμε εκεί και θα σε αφήνω πάντα να τρως λίγο απ' το δικό μου, θα ξαπλώνουμε στον ήλιο. Και θα μου μαζεύεις λουλούδια και θα μου τα πετάς και θα μου τα τρίβεις στη μούρη και θα γελάς μαζί μου.
    Θα ξαπλώνουμε στον ήλιο και δε θα καταλαβαίνουμε πότε τέλειωσε η μέρα και τελικά θα μετράμε τ' αστέρια και θα μου δείχνεις πόσο μακρια μ' αγαπάς και δε θα μου φτάνει ποτέ.
    Θα πάμε εκδρομές και θα σου φτιάχνω γλυκά για να σε βλέπω μες στη ζάχαρη όμως θα γελάω με τον τρόπο σου να μασουλάς. Θα σε πιάνω να διαβάζεις τις σελίδες μου κρυφά και θα θυμώνω, θα σου φωνάζω, θα σε μαλώνω. Όμως κατά βάθος θα σ' αγαπώ και γι' αυτό.
    Θα κάνεις όνειρα που δεν μπορώ να παρακολουθήσω και θα με κάνει κομμάτια αυτό όμως θα εύχομαι και θα παρακαλώ κάθε βράδυ να γίνουν πραγματικότητα.

    Εδώ κοίτα.
    Εμένα κοίτα.
    Θα με θες.
    Θα με φοβάσαι.
    Θα με έχεις ανάγκη.
    Θα με ζητάς.

    Και θα αρνούμαι κάθε μέρα ότι σ' αγαπώ όμως εγώ θα σ' αγαπώ κι άλλο κι εσύ θα 'σαι μακριά κι εγώ δε θα ξεκινάω πια.